In zichzelf gekeerde winkelcocon opent zich weer naar de stad

De Bijenkorf aan het Damrak in Amsterdam is ontworpen door de architect J.A van Straaten en gebouwd in 1913. In 1935 heeft de architect D. Brouwer de Bijenkorf uitgebreid richting de Warmoestraat. Bij de uitbreiding behoort een grote centrale lichthal welke als verbindend element fungeerde. Deze lichthal was voorzien van een stalen legraam voorzien van brute draadglas, wat voor veel daglicht in de winkel zorgde. Beide delen, de oudbouw en de uitbreiding waren op de lichthal georiënteerd.

In de jaren ‘70 is de lichthal – volledig in de geest van de tijd – verbouwd. De borstweringen werden voorzien van koper-kleurige spiegels en beige stoffering, het legraam werd verborgen achter plastic lamellen. Kastenwanden werden voor de ramen geplaatst, de ramen geblindeerd. De Bijenkorf als winkelcocon volledig georiënteerd op de glitterende donkere vide in het midden.

Inmiddels is het daglicht terug in de lichthal en heeft het interieur weer een relatie met de stad. Daglicht, transparantie en openheid zijn de kernwoorden geweest bij de verbouwing. De lichthal heeft zijn horizontale karakter terug, voorzien van oplichtende melkglazen borstweringen, het legraam is in ere hersteld en voorzien van brute draadglas. Zo zijn naast het daglicht het dag – en nachtritme en de weersomstandigheden waarneembaar, waardoor de ruimte aanvoelt als een publiek plein.

Waar mogelijk is de gevel zoveel mogelijk geopend, waarbij oude weggetimmerde ramen teruggebracht zijn. De vijfde en tevens hoogste verdieping is uitgebreid met een semi-transparante glazen opbouw voorzien van transparante ‘viewports’. De één geeft zicht op de prachtige lei-stenen toren van de oudbouw, de ander op de Beurs van Berlage en zelfs het Centraal Station.

Zo heeft de volledig in zichzelf gekeerde winkelcocon uit de jaren ‘70 plaats gemaakt voor een nieuw licht interieur, op belangrijke punten verbonden met het stedelijk weefsel en een zon-overgoten plein als middelpunt.